Po stronie cieni

Po stronie cieni to powieść o starości, do której każdy z nas musi
dojrzeć. To opowieść o zmierzchu, o trwaniu w tym przedziwnym
stanie, w którym – jak sugeruje nam Kamiński – już wcale nie jest
takie pewne, po czyjej jest się stronie: tych, którzy żyją, czy tych,
którzy żyli? Poza tym, co to znaczy: „żyli”? Skoro cały czas się
z nimi rozmawia, to może jednak oni nadal są? Może jest na to
choć cień szansy?
To powieść o dziwacznej chwili, do której zmierza każdy z nas,
o chwili, w której następuje pomieszanie światów oraz czasów,
gdzie jest się u siebie zarówno „tu”, jak i „tam”, gdzie to, co było
dawniej jest o wiele bardziej realne niż to, co dziś...
Wreszcie to powieść o niemożności, o daremności, o zmaganiu
się z przekleństwem pamięci, bowiem, jeśli starość jest okrutna,
to właśnie dlatego, że rozsypuje świat – to, co przez całe życie
budowaliśmy – niczym puzzle i mami skrawkami układanki, z której
nic już nigdy nie da się ułożyć... Ale, Boże, jak lśnią te fragmenty,
te – na pozór – oderwane od siebie historie, splatające się
u Kamińskiego w jedną, spójną całość...
Po stronie cieni to powieść znakomita,
potwierdzająca świetną literacką formę Jana Kamińskiego.